|
La karciny Michaiła Elvira Andryołi «Huślar»
|
Što ŭschvalavała ciabie, rycar,
čamu staiš, niby škalar,
la rečki pad viarboju nicaj,
dzie chvalam žałicca huślar?
Kranie strunu, pasla druhuju, –
piasok z-pad kamienia spłyvie.
Ź jakoju dolaj jon vandruje,
jakuju dolu jon zavie?
Jamu ty, rycar, nie tavaryš!
Pra heta ŭzdumaješ paśla.
Ciapier staiš, staiš i maryš
pad śpieŭ žałobny huślara.
Smuhoj zasłaŭsia bierah vochki.
Prycich vady račnoj abrus.
Jaki praniźłivy i krochki
tvoj pozirk jasny, biełarus!
Spłyvaje pieśnia z hub zaśmiahłych...
O, śvietłych dzion maich ziamla!
Za što tabie toj stohn praciahły,
Toj płač nadryŭny huślara?
|
|
